Według innej legendy w miejscu tym pochowano żołnierzy szwedzkich, którzy zginęli w bitwie pod Wojniczem w 1655 r. w czasie potopu szwedzkiego. Źródła z XVI wieku informują, że w miejscu dzisiejszej kaplicy stał krzyż z piaskowca. Miejsce to nazywano „pod lipami”. Gdy stan techniczny krzyża był coraz gorszy ustawiono w jego miejsce figurę Matki Boskiej przeniesioną z wolickich łąk. Figura była niekompletna (brak było głowy Matki Boskiej), dorobiono ją w sposób nieudolny dlatego współcześni nie byli zachwyceni tym dziełem. W 1827 r. miejscowy nauczyciel Franciszek Tomżyński zbudował daszek nad figurą. W 1858 r. dzięki staraniom proboszcza ks. Andrzeja Galińskiego i wikariusza ks. Jana Pergesa oraz składkom i darom okolicznych mieszkańców wybudowano kaplicę oraz dorobiono nową głowę figurze stylizując rzeźbę na wzór rzeźby z Loretto. W kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa. W 1873 r. Wojciech Pyrkiewicz – kupiec wojnicki wraz z żoną Marią ufundował dwie rzeźby z piaskowca przedstawiające świętych Piotra i Pawła, które zostały ustawione przed kaplicą.
W 1905 r. z inicjatywy Franciszki Wajdowiczowej zbudowano nową kaplicę w już obecnym kształcie. Jest to budynek zbudowany w stylu neoromańskim, murowany z cegły wykończony elementami z piaskowca. Dach budynku jest dwuspadowy ze sygnaturką, kryty blachą. Wejście do kaplicy ozdobione jest portalem. Wnętrze kaplicy sklepione jest sklepieniem klasztornym. Figura Matki Bożej ustawiona została w absydzie. Wewnątrz na uwagę zasługuje tablica epitafijna Anny z Kosturkiewiczów Zawadzkiej voto Harlendrowej z czarnego marmuru w alabastrowym obramowaniu z dwoma tarczami herbowymi (na górnej Matka Boska Częstochowska, na dolnej symbole wiary, nadziei i miłości).
W kaplicy wciąż są odprawiane nabożeństwa, a okoliczni mieszkańcy z wielkim zaangażowaniem dbają o tę budowlę.